هر چند مطرح کردن مسایل محیط زیست تنها به صورت شعارهای تبلیغاتی و بدون باور آگاهانه که مشارکت مردم را برانگیزاند به نتیجه عملی و اجرایی نخواهد رسید ولی توجه به این مسایل از دید مسوولین و فرهیختگان جامعه یک ضرورت است.
مروزه انسان ها ناآگاهانه به مهمترین عامل تخریب محیط زیست مبدل شده و روند روز افزون آلودگی هوا، خاک و آب، از بین رفتن گونه های جانوری و گیاهی و نابودی جنگل ها همه و همه عواقب فعالیت های گوناگون بشر است.
محیط زیست همه چیز را در بر می گیرد، انسان، طبیعت و هم رابطه این دو را شامل می شود و در کلیه فعالیت های بشر تاثیر داشته و نیز از آن متاثر می شود.
طبیعت مدت هاست که در مقابل انسان در موضعی انفعالی قرار گرفته، زیرا انسان محیط زیست خود را برحسب نیازهای گوناگون دگرگون ساخته و به آن شکل و ساختاری مناسب با نیاز خود بخشیده است.
در کشورهای جهان سوم مسایل زیست محیطی بیش از آنکه جنبه فنی داشته باشد از محتوای اجتماعی به فرهنگی برخوردارند، قبول بی چون و چرای روش های معماری و شهرسازی، رشد صنعتی، تجارت دیوانسالاری و بالاخره الگوهای مصرفی تشکیل دهنده بنیادی ترین مسایل زیست محیطی ما است و این همه بدان حد در فرهنگ اجتماعی ما رسوخ کرده که به تدریج این اعمال را محصول تفکرات خود می پنداریم.
بسیاری از مسایل زیست محیطی از قبیل ایجاد انواع آلودگی ها، استفاده مفرط از منابع طبیعی، عدم توجه به امور کشاورزی، تخلیه روستاها و تراکم شدید جمعیت در شهرها، همه ناشی از عدم آگاهی انسان نسبت به ساخت زمینه حیاتی و امکانات و محدودیت های بستر طبیعی سرزمین خود است که نیازمند آموزش است.
استقلال هر جامعه بر پایه استفاده صحیح و منطقی از منابع انسانی و طبیعی سرزمین همان جامعه استوار است و برای رسیدن به این هدف از طریق حفاظت، بهسازی، بهره برداری معقول از محیط طبیعی و اجتماعی هر سرزمین امکان پذیر است.
بشر امروزه به عنوان بزرگترین عامل تخریب و تغییر محیط زیست شناخته شده است، انسان، کوه ها را متلاشی کرده تا معادن نهفته در دل زمین را استخراج کند، رودخانه ها را خشک کرده تا در آن شهرسازی کند، جنگل ها را به آتش کشیده تا برای دام ها مرتع ایجاد یا کشاورزی کند یا مواد اولیه برای صنایع بسازد.
آب و هوا را آلوده کرده و از منابع زیرزمینی بیش از حد استفاده کرده و سرانجام تا جایی پیش رفته که امروزه با بحران محیط زیست مواجه شده است و این در حالی است که برای بقا در طبیعت باید از قوانین آن پیروی کرد و ارزش های طبیعت را درک و به آن احترام گذاشت.
در سراسر کره زمین آب و هوای یکسانی وجود ندارد و انسان هم در هر شرایط آب و هوایی به راحتی قادر به تامین نیازهای خود نیست پس برای انسان ها جغرافیای زندگی مناسب محدود است باید بدانیم که فقط یک کره زمین داریم و حفظ یا نابودی آن فقط به دست خود ما است.
در این راستا با نگرش تخصصی و مدیریت صحیح پسماند، نه تنها می توان از عواقب زیست محیطی آن در امان بود بلکه می توان از مزایای اقتصادی آن هم به عنوان یک ثروت ملی بهره مند شد.
باید توجه داشت، محیط زیست عبارت است از آنچه که فرآیند زیستن را احاطه کرده و با آن در کنش متقابل قرار دارد، بنابراین حفظ محیط زیست و مبارزه با آلودگی های آن نمی تواند و نباید صرفا جز وظایف سازمان های داخلی و بین المللی باشد بلکه تک تک مردم این کره خاکی و ملت یک کشور باید در این زمینه همگام با سازمان های دولتی و بین المللی کوشا باشند.
همچنین آلودگی های زیست محیطی، معمولا در داخل مرزها محدود نمی ماند و توسط باد و آب از مرزها عبور کرده و عوارض ناگواری در کشورهای همجوار به وجود می آورد، بنابراین دستیابی به اهداف زیست محیطی تنها با همکاری های ملی و بین المللی و مشارکت همگانی امکان پذیر است.
منبع : ایسکانیوز
