چای یکی از نوشیدنی های پرطرفدار در کشور ما است که مصرف به اندازه و صحیح آن البته خواص بسیاری هم در پی دارد. چای سیاهی که به صورت فله ای در بازار به فروش می رسد تنوع فراوانی دارد: چای مورچه، ترش، باروتی و...
که حتما شما هم اسم آن ها را شنیده‌اید و به آن ها علاقه دارید. در رابطه با تفاوت چای های سیاه با یک دیگر، از دکتر محمدحسین صالحی‌سورمقی، متخصص فارماکوگنوزی و استاد دانشكده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران هفته نامه سلامت سوالاتی پرسیده است كه خواندن پاسخ های ایشان را به شما توصیه می کنیم.
چای سیاه فله ای انواع گوناگونی دارد. اگر منشأ تمام این چای ها برگ چای است، خب، چه تفاوتی با هم دارند؟
متاسفانه تا زمانی که روی این انواع، آزمایشات اولیه ای انجام نشود نمی توان در موردشان صحبت کرد. حتما باید رنگ، میزان کافئین، مزه و طعم آن ها مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان گفت چه تفاوتی با هم دارند. به هر حال وقتی برگ چای پلاسیده و خشک می شود اشکال گوناگونی پیدا می کند. برخی درشت و برخی پودر است که مثلا به آن کله مورچه ای می گویند اما تا زمانی که آزمایشی انجام نشود نمی توان آن ها را با هم مقایسه و یا تفاوت شان را بیان کرد.
چه چیزی سبب تفاوت انواع چای سیاه با هم شده است؟ چرا شکل و رنگ چای ها با هم متفاوت است؟
گیاه چای در همه انواع آن، یکی است اما وقتی در آب و هوای مختلف رشد می کند و چون جزو گیاهانی است که خیلی سریع تغییراتی در آن حاصل می شود به همین دلیل تنوع ظاهری می یابد. به عنوان مثال، حتی در دو شهر شمال نیز گیاه چای بنابر آب و هوای محیط تغییراتی دارد.
در كل، از گیاه چای در دنیا سه نوع عمده چای تولید می شود. وقتی برگ گیاه چیده می شود و به شکل تازه برای عملیات پلاسیدن یا تخمیر فرستاده می شود، رنگ گیاه عوض شده و سیاه می شود. بو و مزه آن هم تغییر کرده و خشک می شود. نتیجه خشک شدن این گیاه، چای سیاه است.
اگر گیاه تازه سریعا خشک شود و تخمیر روی آن صورت نگیرد، نتیجه چای خشک سبز است که رنگ کمتری تولید می کند اما خواص آن بیشتر از چای سیاه است.
نوع دیگر چای نیمه تخمیر شده است که با نام اورنگ شناخته می شود. این چای تنها در چین تهیه می شود و خواص آن فی ما بین چای سبز و سیاه است!
بهترین، مرغوب ترین و خوش طعم ترین چای مربوط به چای بهاره است و بعد چای تابستان و پاییز قرار می گیرند.
در مورد چای سیاه چند قانون اصلی و علمی وجود دارد.
اول آنکه به دلیل آنکه در روند تخمیر مواد تلخ کننده آن بیشتر می شود، گفته شده هر چه برگ چای درشت تر باشد این مواد که یبوست آور هم هستند در آن کمتر یافت می شود اما هر چه چای خردتر و پودرتر باشد این مواد در آن بیشتر هستند. در ضمن، هر چه چای پودرتر باشد رنگ تولیدی تیره تر و مزه آن تلخ تر خواهد بود و به مذاق هر شخصی خوشایند نخواهدبود. به طور کلی، باید گفت چای درشت از نظر کیفیت بهتر از چای ریز و پودری است.
نکته دوم اینکه چای طبیعی در حالت طبیعی رنگ نزدیک به قرمزی دارد. اگر به چای هیچ افزودنی اضافه نشود رنگ، بو و مزه خوبی داشته و بی ضرر است اما اضافه کردن رنگ و عطری کردن آن به شکلی که بوی تند و رنگ قرمز پررنگ پیدا کند، مضر می شود. چای طبیعی در مدت کوتاه رنگ غلیظی پیدا نمی کند. مطمئنا چای طبیعی بدون رنگ و بوی اضافه شده سالم تر و بهتر است.
نکته سوم اینکه چای در سه فصل چیده می شود: بهار، تابستان و پاییز. در فصل زمستان چای برداشت نمی شود به این علت که هر چه از بهار به فصل تابستان و زمستان نزدیک می شویم، قسمت های چوبی برگ زیادتر می شود. بهترین، مرغوب ترین و خوش طعم ترین چای مربوط به چای بهاره است و بعد چای تابستان و پاییز قرار می گیرند.
نکته چهارم منطقه ای است که چای در آن رشد می کند. در کل، منطقه جغرافیایی در کیفیت و کمیت مواد معطرکننده و مواد تلخ کننده موثر است. به همین دلیل چای برخی نقاط خوش طعم و چای برخی نقاط بسیار پست است. به عنوان مثال، در ایران آزمایشاتی که روی چای 5 شهر شمالی انجام شده نشان داده اند، اصولا چای هایی که روی آن ها پرزهایی وجود دارد (البته این پرز با چشم غیرمسلح دیده نمی شود) هر چه پرز بیشتری داشته باشند چون داخل پرزها اسانس تجمع می یابد، عطر چای بیشتر است. جالب است بدانید نتایج این بررسی ها بهترین چای را چای لاهیجان معرفی کرده‌اند.
منبع : تغذيه و سلامت
