مورچه ها و موریانه ها می توانند محیط زندگی خود را برای کسب غذا تغییر دهند.
نتایج دو تحقیق مجزا در این زمینه نشان می دهد که استراتژی های همزیستی که این حشرات برای کاشت قارچ ها استفاده می کنند همزمان می تواند عملکرد خوبی را برای خاک محل زندگی آنها به همراه داشته باشد.
در تحقیق اول که به دست دانشمندان دانشگاه ویسکانسین- مدیسون انجام شد، مشخص شد که مورچه های نوع Acromyrmex و Atta باکتری های تثبیت کننده نیتروژن را برای کاشت قارچ هایی که از آنها به عنوان غذا استفاده می کنند استخدام می کنند. این حشرات اجتماعی نقش بسیار مهمی در اکوسیستم مناطق حاره ای قاره آمریکا ایفا می کنند و می توانند به رشد بهتر گیاهان و بازیافت مواد غذایی کمک کنند.
این دو گروه مورچه از قارچ های خانواده Lepiotaceae تغذیه می کنند و این قارچ ها را در لانه های خود و با استفاده از کود گیاهی حاصل از برگ های درختان می کارند. برای تولید این کود گیاهی مورچه ها به میزان زیادی نیتروژن نیاز دارند.
این دانشمندان برای کشف چگونگی جمع آوری این میزان زیاد نیتروژن، 80 کلنی مورچه را از آرژانتین، کاستاریکا و پاناما به لابراتوار آورده و آنها را پرورش دادند. سپس مکانیزم باغبانی مورچه ها را کشف کردند.
در این مطالعات مشخص شد که مورچه ها در زیر لایه برگ هایی که تازه جمع شده بودند حجم بالایی از باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن را به کار گماشتند و این باکتری ها نیتروژن را از هوا جمع آوری کرده و به کود گیاهی تزریق کردند.
به این ترتیب مورچه ها با استفاده از این کود غنی از نیتروژن قارچهای خوراکی خود را کشت دادند.
براساس گزارش ساینس، در تحقیق دوم که محققان دانشگاه هلند انجام دادند دریافتند که موریانه های آفریقایی متعلق به زیرخانواده Macrotermitinae از 30 میلیون سال قبل تنها یک نوع قارچ را برای مصرف غذایی خود می کارند. این نشان می دهد که از 30 میلیون سال قبل تا کنون میراث ژنتیکی این حشرات تغییر نکرده است.
منبع: مهر
