با مديريت هاي مناسب زراعي نظير آبياري مناسب، استفاده از مواد آلي، عدم استفاده از آب هاي حاوي كربنات و استفاده از كودهاي شيميايي اسيدزا مانند گوگرد و سولفات آمونيم از كمبود آهن در مزارع ذرت جلوگيري مي شود.
زارعين براي به دست آوردن عملكردهاي بالا، بايد از كودهاي حاوي اين عنصر مصرف كنند. حد بحراني آهن در خاك بسته به شرايط فرق مي كند ولي به طور متوسط حدود 5 ميلي گرم در كيلوگرم است.
مصرف 20 كيلوگرم در هكتار سكوسترين آهن 138 در برطرف كردن كمبود آهن و افزايش عملكرد مفيد و موثر است، ولي چون از لحاظ اقتصادي گران است فقط در محصولات خاص به كار برده مي شود. به همين دليل براي رفع كمبود از طريق محلولپاشي با سولفات آهن استفاده مي شود، كه در اين محلولپاشي محلول با غلظت 5 تا 10 در هزار سولفات آهن (در صورت نياز 2 تا 3 مرحله) به گياه داده مي شود كه مرحله اول آن 6-7 برگي شدن گياه است گوگرد عنصري فراوان و ارزان قيمت است و مصرف آن مي تواند باعث كاهش اسيديته خاك و افزايش قابليت جذب عناصر ريزمغذي شده و سبب بهبود رشد در گياهان زراعي مثل ذرت شود.
يك راه عملي، افزودن حدود 20 درصد گوگرد به كود دامي و يا به هر ماده آلي ديگر و قرار دادن در محدوده فعاليت ريشه است، با اين روش در بخش هاي محدودي از توده خاك اسيديته خاك كمتر مي شود و حلاليت آهن و ريزمغذيهاي ديگر افزايش مي يابد. در صورت تماس ريشه با اين بخش ها آهن به سهولت جذب گياه مي شود. افزودن سولفات آهن به كودهاي دامي و گوگرد (تا 5 درصد وزني) نيز در اكثر موارد تاثير مثبت دارد.
منبع: شبکه علمی و کشاورزی و منابع طبیعی
